The star system

k

ουραστηκα σήμερα στη δουλειά. Είχα σκοπό να γράψω κάτι ακραίο λογοτεχνικό και ποιητικό. Όταν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις από το πρωί τις ορδές των βαρβάρων, τότε η διάθεση σου για ποίηση πηγαίνει περίπατο. Δεν μπορώ ακόμη μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά να καταλάβω τι ακριβώς παθαίνει ο Έλληνας την Παρασκευή. Δηλαδή, δεν κάνουμε όλοι τα ίδια πράγματα σωστά; Άλλος δουλεύει πρωί, άλλος βράδυ, άλλος ολόκληρη την μέρα. Φαντάζομαι πως πληρωνόμαστε όλοι πάνω κάτω τα ίδια. Εντάξει, το προηγούμενο ήταν μια προσπάθεια για χιούμορ, το αφήνω προς το παρόν. Αφού λοιπόν εξοντώθηκα ψυχολογικά προσπαθώντας να λύσω ότι πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζει ο σημερινός Έλληνας, είπα να αφήσω τα λογοτεχνικά και να πιάσω κάτι ανάλαφρο. Αφορμή στάθηκε, η παρακολούθηση από μέρους μου, ενός μικρού είναι αλήθεια, ας οψονται για αυτό οι βάρβαροι, κομματιού μιας μεσημεριανής εκπομπής στο εξαιρετικά ποιοτικό κανάλι Σταρ. Δεν προσπαθώ να κάνω διαφήμιση, η αλήθεια είναι πως βλέπω ελάχιστη ελληνική τηλεόραση. Έμαθα στην καλωδιακή, έμαθα στα δορυφορικά λογω του εξωτερικού και ποτέ δεν κατάφερα να προσαρμοστώ στα δικά μας μιντια. Τα βρίσκω λίγο άρρωστα… με το σύνδρομο νταουν.

Anyways,
Ειμαι ενας απλος άνθρωπος, που οταν βλεπει κατι που του αρεσει κολλαει. Τι μπορει να μου αρεσει σε μια τετοια εκπομπη; κι ομως δεν υπαρχει λαθος. Πως το κατάλαβα; Μα από την όρεξη με την οποία απορροφήθηκα από τα θέματα της εκπομπής. Ποια θέματα; Δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως, προς Θεού η μνήμη μου δουλεύει καλά, απλά τίποτε από αυτά που έβλεπα δεν είχε λογική και σειρά. Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν τόσο σημαντικό, ώστε να προλάβω να το απορροφήσω. Τι ακριβώς με τράβηξε λοιπόν στην εκπομπή; Από την αδυναμία μου να το εξηγήσω, προβληματίστηκα αρκετά. Πίνοντας λοιπόν τον κλασσικό τρίτο εσπρέσο της ημέρας, ανακάλυψα πως είχα βρεθεί σε μια κατάσταση ελαφριάς έξαψης. Έτσι ακριβώς, μια διεστραμμένη πλευρά μου, που είναι απόλυτα αποδεκτή βέβαια από μένα, έκανε χωρίς καθόλου ντροπή, μπανιστήρι σε όποιο θηλυκό παρέλασε στην οθόνη. Από την παρουσιάστρια, την οποία είναι αλήθεια πως θαύμαζα από παλιότερα για την εκπληκτική της ικανότητα να είναι σεξουαλική ακόμη και όταν λυπόταν ή έτρωγε τυρόπιτες στο Μαμ, μέχρι μιας σειράς ακόμη φερέλπιδων δεσποινίδων – μοντέλων ή μανεκέν χωρίς πορτφολιο ή γουαναμπι φειμους whatever.

Δεν με κατηγορώ βέβαια. Οι περισσότεροι της γενιάς μου, όπως φαντάζομαι και οι νεότεροι σε μικρότερο βαθμό, μεγαλώσαμε μετρώντας τον κόσμο γύρω μας με βάση όσα μαθαίναμε για τους σταρ της τηλεόρασης και του σινεμά. Της μουσικής και της λογοτεχνίας. Στα δε ερωτικά μας φετίχ, τις πρώτες θέσεις είχαν πάντα κάποιες ή κάποιοι, δεν θέλω να προκαταβάλω κανέναν, διάσημοι. Εγώ θυμάμαι μερικές από αυτές, η λίστα βέβαια ανανεώνεται, αν κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές. Η Κιμ, η Καιλι, η Χελενα, η Ναόμι… δεν θέλω να πω περισσότερες. Όταν οι ξένες καλλονές σταρ, έπρεπε να αντικατασταθούν από κάποιες εγχώριες, γινόταν εύκολα η αλλαγή. Η τάδε δεν είναι τόσο όμορφη όσο η Μπελουτσι; Όχι… αλλά τέλος πάντων το πιάσατε το νόημα. Το ανατριχιαστικό αυτής της ιστορίας είναι πως αφού συνειδητοποίησα πως αρκούσαν πέντε νόστιμες και όχι και πολύ βαριά ντυμένες δεσποινίδες για να με κρατήσουν στην οθόνη, θυμήθηκα πως η αναγωγή αυτή στην λίστα των σταρ, ακολούθησε πολλούς από εμάς και αργότερα. Είπαμε πρώτα το ξένο τοπ τεν, μετά το ελληνικό και ύστερα το φοιτητικό. Βέβαια, όλοι είχαμε σταρ ως φοιτητές, εκείνη ή εκείνος, που τραβούσαν όλα τα βλέμματα και όλα τα κουτσομπολιά – περίπου, γιατί κουτσομπολιό πάντα περισσεύει για όλους.

Αυτοί λοιπόν οι σταρς, οι περισσότεροι από τους οποιους, εχουν μάλλον κακό τέλος, είναι υπευθυνοι για μια σειρά από τασεις, λεξεις, σχεσεις και τρόπο ζωής της σημερινης κοινωνιας. Υπευθυνοι είναι ευθιμισμος, αφού οι περισσότεροι είναι ανευθυνα παιδακια, που αποθεωνονται παρα ταυτα από μικρους και μεγαλους. Χωρίς να μπορεί κάνεις να καταλάβει πως το πετυχαινουμε, αυτή την ταση για σταριλικι, την κουβαλαμε όλοι μέσα μας. Διαβαστε στα μπλογκς και θα καταλαβετε τι λεω. Ποσοι σταρ υπαρχουν κρυμμενοι πίσω από αυτά τα παραξενα προσωνυμια; Σχεδόν όλοι θα σας πω εγω. Όλοι σε καποια στιγμή της ζωής τους, το επαιξαν, το παλεψαν, δεν τα καταφεραν και εγιναν ρεζιλι, τα καταφεραν και αποθεωθηκαν, βαλτε ότι άλλο θελετε εδώ, ενιωσαν σταρ και κάτι περισσότερο από τους υπολοιπους. Θυμάμαι ανθρώπους να μπαινουν σε κλαμπ, όπως η Μαντονα ή ο Καρι Γκραντ, ανάμεσα σε αυτους και εγω φυσικα, τρομερα πομπωδεις εισοδους, στημενες, προετοιμασμενες από πριν, τόσο ώστε να κοιταζεις γύρω σου να ανακαλυψεις τις καμερες και τις ορδές των παπαρατσι. Θυμάμαι βραδιες που αυτές οι προσπαθειες επεφταν στο κενό και το κουτσομπολιό και η γιουχα πήγαινε συννεφο. Όπως αυτή της Μπριντνει πίσω μας. Γιατί κοριτσι μου το παλευεις; Αφού το παλευεις γιατι βιαζεσαι;

Οι άνθρωποι παλευουν να ζησουν όπως τα ειδωλα τους. Ονειρευονται την γυναικα της ζωής τους με όλα τα χαρακτηριστικα της θεικης σταρ που θαυμαζουν και στο τέλος όταν τους λαχαινει η δεσποινις Τασία, τα βαζουν με την τυχη τους, εγω σου λενε στις μεθυσμενες τους βραδιες, ημουνα για παραπανω. Ναι σιγουρα…

Σήμερα κουράστηκα στη δουλειά. Μπούχτισα με όλους αυτους τους δυσαρεστημένους ανθρώπους, που δεν τους ελαχε η σταρ που λατρευαν μια ζωη. Αν τους είχε τυχει, τοτε την Παρασκευή, κάθε Παρασκευή θα είχαν πολύ καλυτερα πράγματα να κανουν. Εκδρομες, ψώνια, ρομαντικές βραδιές, απογευματα στη λιμνη, πρωινα στο κρεβατι και σεξ, πολύ σεξ. Τόσο μηπως και χορτασουν και με αφησουν και μένα στην ησυχία μου. Γιατί τόσα νεύρα μερικές ωρες πριν το σαββατοκύριακο εμενα μονο ένα πράγμα μου λέει. Το κουνέλι δεν μπαίνει στην τρύπα, το μελομακάρονο δεν μελώνει σωστά και η αχλαδιά… ω η αχλαδιά η ερμη έχει πιάσει αράχνες από την ακινησία.

Εχετε ακούσει εσεις σταρ να παραπονούνται για αγαμία; Ξυπνήστε δεν είστε. Δείτε τις γκομενες στα μεσημεριανά για προγευμα και βγειτε το βράδυ μηπως τις πετυχετε live. Που ξέρεις μέσα στο σωρό από τις Τασίες, μπορεί να παιξει και κανένα αστερακι. Σαραντα χρόνια σταρ συστεμ εχουν φροντισει για αυτό.

Θα κλείσω με την Μόνικα.

Και την Τζίνα. Γιατί δεν μπορείς να πεις την λέξη σεξ, πάνω από μια φορά, χωρίς να την αναφέρεις.

Καλά ήτανε…