Je me souviens - que j'oublie

Les choses que j'aime,
sont perdus dans une mer noire ...
des larmes

Καποιες φορες ρισκαρεις και κερδιζεις.
Βαζεις πεντε πραγματα σε μια σειρα και τα κυνηγας με μανια. Τα φερνεις βολτα, λαικιστι, κανεις το κουμαντο σου, οπως θελετε παρτε το αυτο_ Ενα - ενα τα καταφερνεις, ρισκαρεις και κερδιζεις στα περισσοτερα.
Ρισκαρεις και χανεις καποιες αλλες φορες/
Δεν τα καταφερνεις... ολα ειναι μεσα στη ζωη, ετσι;

Ναι... ετσι.

Μου αρεσουν κατι περιεργες λεξεις και με καταδιωκουν αλλες τοσες. Μερικες το κανουν απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου να σκεφτεται. Αλλες τις εχω βγαλει απο την μεση, κυριολεκτικα. Τις αφαιρεσα απο το λεξιλογιο μου, εβαλα στην θεση τους καποιες αλλες περισσοτερο αρεστες απο την παρτη μου.
Αρωστημενο;
Ολοι το κανουν, απλα δεν το εχουν σκεφτει τοσο πολυ ή δεν σου το μαρτυρανε γιατι φοβουνται το παιζουν φυσιολογικοι.
Χα!!!
Δεν υπαρχει τιποτε φυσιολογικο στη ζωη.
Υπαρχουν επιλογες και ρισκα, αλλες φορες πετυχαινεις αλλες οχι.
Καποιες φορες ποιανεις ποσοστο, πενηντα - ογδοντα στα εκατο. Εννια φορες στις δεκα αυτο που δεν καταφερνεις ειναι αυτο που γουσταρες περισσοτερο.
Αμε, ετσι παει. Ερχεται και προσπερναει. Σε κοιταζει για ενα δευτερολεπτο και οταν το αντιλαμβανεσε εχει στριψει στην γωνια.

Ακαρπια.
Αδυναμια,
ανιατη και αναποφευκτη ανωμαλια.

Αυτο που θελεις περισσοτερο, εχει διακοψει την επαφη μαζι σου, κατι δευτερα πιο πριν.
Σπασιμο;
Δεν εχεις δει τιποτε ακομη φιλε.
Τωρα ερχονται τα χειροτερα.
Ενα σωρος συσωρευμενα οχι και γιατι. Ενα βουνο απο τι συνεβη λιγο πριν και τοτε που.
Μια θαλασσα απο ασυναρτησιες που εχουν ομως ενα νοημα και κρυβονται πισω απο του συγγραφεα τον κωδικα.
Δεν υπαρχει λαθος οταν δεν εχεις βρει το σωστο.
Δεν υπαρχει παθος, πισω απο του μισους το βαθος.

Αυτη η αναρτηση δεν ειναι ποιημα.
Δεν εχει ριμα, πισω απο τις σειρες και τους στιχους, ειναι ατακτα τακτοποιημενη.

Ειναι δικη μου.
Αμαρτια και συγνωμη.
Τιμωρια στους βασιλιαδες της ματαιοδοξιας
Υμνος στους υπηρετες των απλων επιθυμιων
Δικια μου...
Για μενα.

Κατι για να διοχετευσω την οργισμενη μου παρανοια.
Μια φραση που δεν μπορω να εκφρασω διαφορετικα, εγινε κειμενο και με εβγαλε στην στερια των αναμνησεων του μελλοντος.
Ολων αυτων που θα ακολουθησουν... απο αυριο.

Με ρισκο ή χωρις...

Τα πραγματα που αγαπω, ειναι χαμενα σε μια θαλασσα απο μαυρα δακρυα.




Υφανθηκε χωρις παυσεις απο τον Angelo Tsanatelis σε μια στιγμη που χαθηκε γρηγορα.