Το βιβλίο των Διαδρομών (Τα μαυρα πεπλα - Προλογος)

"Η αίσθηση... ειναι το θαύμα της έρευνας σου.
Ζωή... η εχεμύθεια και ο Θάνατος...
Ω, ο θάνατος, ειναι η απάντηση σε ολα."

Έτσι ξεκίναγε στην εισαγωγή του, ενα μυθιστόρημα, που τελείωσα το 2002 περίπου, δεν εχει σημασια το θεμα του, το παραπάνω τρίστιχο ειναι δανεισμενο απο ενα μυστικο κειμενο, που ειχε συνεπάρει εκεινα τα χρονια, ενα εξαιρετικό κύκλο ανθρώπων, που συναναστρεφόμουν.
Θα παραθεσω εδω, σπαζοντας την μυστικοτητα, που με διακατειχε παντοτε σε αυτα τα θεματα, ενα κομματι που μια αγαπητη μου φιλη, που δυστυχως οπως εμαθα δεν ειναι πλεον μαζι μας, ειχε λατρεψει, χωρις ποτέ της να το ακουσει ολοκληρο.
Αυτο ειναι ολοκληρη η τριτη παραγραφος, σε διευρυμενη μεταφραση απο τα αρχαια βρετανικα, του κειμενου, που οι γνωστικοι ονομαζουν απλα, το Βιβλίο των Διαδρομών...

" Η ψυχη ειναι μια φυλακη.
Φυλασσει τις μνημες και θυμαται(sic) ολα οσα δεν πρεπει να λησμονηθουν.
Εχει ενεργεια (ως δυναμη), που δεν τελειώνει, που μπορει να παραμενει αδρανης για πολυ καιρο και υστερα να ενεργοποιηθει ξανα.
Η ενεργεια μπορει να προφυλαχτει, η ψυχη μπορει να θυμηθει και υστερα να επιστρεψει.
Οπως ο 'υπηρετης των κοκαλων' ετσι και οποιος καταφερει να κρυψει την ψυχη του, καπου οπου θα ειναι ασφαλης, θα εχει την δυναμη, να πραξει ολα αυτα.
Να φυλαξει, να θυμηθει... να επιστρεψει. "


Καλο ταξιδι Persianna.

(δεν ξεχνω, επειδη επιλεγω να θυμαμαι -
βλεπω, επειδη ακουω -
νικω, επειδη περιμενω. )





A.