Αρμενίζοντας στους ορυζώνες της Κόλασης (ποιητική συλλογή)

Οι ορυζώνες της Κόλασης…

(Μέρος ΄Β)

 

Φωνές χαράς, τα αυτιά σου γδέρνουν

Οίνων χοροί, με θύμησες σε ταξιδεύουν

Όσα έκανες θυμάσαι,

Τις ώρες που φοβάσαι,

Τα γιορτινά τραπέζια, που γέρνουν –

 

Την ξένη σάρκα, που μοιάζει κοντινή

Τη στιγμή, που σε πλησιάζει, φιλική

Δεν είναι εκείνη… ονειρεύεσαι,

Άγνωστα είναι τα χείλη, που γεύεσαι,

Σε νέα πόλη, σε καινούρια γιορτή

 

Του χτες ήχοι, τους θρόνους σου λειώνουν

Του πριν αποχρώσεις, κάθε ατάκα στοιχειώνουν

Ότι με πονηριά γίνεται,

Στο χάος γκρεμίζεται,

Όπως όσοι κάνουν, πως επιβιώνουν

 

Όταν φωνές χαράς κτίζουν θριάμβου εικόνες

Κάτι εφιάλτες δεν υπακούουν σε κανόνες

Θάβουν της αγάπης τα τρίματα,

Πίσω από ειρωνείας πρίσματα,

Κάθε τρίτη νύχτα…

Στης Κόλασης τους ορυζώνες.

 

 

©AggelosTsanatelis(2002)